Συστήματα Κεντρικής Θέρμανσης

Το πιο διαδεδομένο σύστημα κεντρικής θέρμανσης είναι με θερμό νερό χαμηλών θερμοκρασιών. Στις εγκαταστάσεις αυτές χρησιμοποιείται ένας λέβητας ο οποίος θερμαίνει το νερό που κυκλοφορεί στα θερμαντικά σώματα (καλοριφέρ) με καύση πετρελαίου.

Το βασικότερο βήμα για εξοικονόμηση ενέργειας στα συστήματα αυτά είναι η σωστή και τακτική συντήρηση και η ρύθμιση του συστήματος καυστήρα/λέβητα, εφόσον έτσι εξασφαλίζεται ψηλή απόδοση του συστήματος. Η συντήρηση πρέπει να γίνεται από κατάλληλα εκπαιδευμένο συντηρητή τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, στην αρχή ή στο τέλος της χειμερινής περιόδου και σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή.

Για τη βελτίωση της αποδοτικότητας των θερμαντικών σωμάτων θα πρέπει να γίνεται περιοδική εξαέρωση. Η εξαέρωση γίνεται με σκοπό να απομακρυνθεί από το σώμα ο παγιδευμένος αέρας ο οποίος δεν επιτρέπει στο νερό να κυκλοφορεί ελεύθερα. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό αφού μέρος της επιφάνειας του καλοριφέρ (συνήθως το πάνω μέρος του) είναι κρύο σε αντίθεση με την υπόλοιπη επιφάνειά του που είναι ζεστή.

Η αποδοτικότητα των σωμάτων μπορεί επίσης να βελτιωθεί με το περιοδικό καθαρισμό των εσωτερικών πτερυγίων του με τη βοήθεια ειδικής βούρτσας

Με στόχο επίσης τη μείωση της άσκοπης σπατάλης ενέργειας, η λειτουργία του συστήματος θα πρέπει να ελέγχεται αυτόματα από εσωτερικό θερμοστάτη χώρου. Ο θερμοστάτης του συστήματος θα πρέπει να είναι τοποθετημένος σε θέση αντιπροσωπευτική της θερμοκρασίας του χώρου και όχι κοντά σε καλοριφέρ ή άλλες πηγές θερμότητας που μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργία του και να ρυθμίζεται στη χαμηλότερη δυνατή θερμοκρασία που ικανοποιεί τις συνθήκες άνεσης των ενοίκων. Συνήθως μια ρύθμιση στους 20 βαθμούς Κελσίου είναι ικανοποιητική. Οι προγραμματιζόμενοι θερμοστάτες παρέχουν επίσης τη δυνατότητα ταυτόχρονου προγραμματισμού της περιόδου λειτουργίας του συστήματος και της επιθυμητής θερμοκρασίας για κάθε περίοδο.